- دوشنبه ۱۰ بهمن ۱۴۰۱
- ۷:۳۱ ب٫ظ
- بدون نظر
- کدخبر:10261
- حوزه: یادداشت
سومبات هاکوپیان
پوشاک در آوردگاه تاریخیِ «نیاز ملی» به «ارتقای تولید»
س. هاکوپیان؛ یک: صنایع مختلف امروز هر کدام به نوعی درگیر گرفتاریها و مشکلات متعددی هستند که میتوان از آنها سخن گفت و جایگاه و نقش این مشکلات و دردسرهای ناخوشایند را در توسعه ایرانی مشخص کرد، اما با قدرت باید یادآور شد که در این میان صنعت پوشاک روایت و حدیث دیگری دارد که بازخوانی آن به مراتب درد بزرگتری را در دل توسعه ایرانی به رخ میکشد.
منتهی هنوز این نگرانی وجود دارد که در شرایط فعلی نیز روشمندی موجود در سیاست گذاریهای اقتصادی، کارکرد بزرگ و نقش تعیین کننده صنعت پوشاک در مدار ارتقای صنعتی کشور را درک نکند و این بار آفتی به مراتب بزرگتر گریبان اقتصاد ایرانی را بگیرد.
تا دیروز سستی در درک نیاز به صنعتی مانند صنعت پوشاک، هزینههایی را به کشور تحمیل میکرد که «امروز» این هزینهها هجومی دهشتناکتر دارند. چون اکنون نمودار اقتصاد ایران به جایی رسیده است که به اعتراف تمام عقلای توسعه و اندیشه سازان اقتصادی، تنها صنایع صاحب مزیت و صنایع بهینه در ایجاد اشتغال و تولید درآمد میتوانند از سقوط بی پروای اقتصادی جلوگیری کنند. درواقع یک اتفاق حیاتی جان گرفته است که فقدان درک آن میتواند هزینههایی تاریخی به وجود آورد.
واقعیت آن است که اگر در گذشته فقدان عقلانیت باعث سرخوردگی صنایع مولد با پتانسیلهای اجتماعی میشد، امروز تنگناهای بزرگ اقتصادی شرایطی را به وجود آورده که اگر این صنایع را نفهمیم و راه رشد آنها را باز نکنیم باید تن به فرسودگی، انجماد و حتی مرگ اقتصادی و صنعتی بدهیم.
در این شرایط، سخن گفتن از صنعت پوشاک یک ضرورت است و از سوی دیگر جهد برای سازندگی کشور باید یک تقلا و همیت ملی باشد. پس خسته نمیشوم و خسته نباید شد. تولید پوشاک و صنایع صاحب مزیت بر اساس تعاریف توسعه پایدار بزرگترین نیاز امروز ایران برای غلبه بر بحرانهای تاریخی هستند.
دو: یادآور میشوم که صنعت پوشاک در دنیای امروز صنعتی نجات بخش است و این واقعیت مختص ایران نیست. حتی کشورهایی که توانسته اند بر قله توسعه بایستند و یا در مسیر پیشرفت و ساخت توسعه قرار دارند نیز صنعت پوشاک را صنعتی میدانند که میتواند پتانسیلهای توسعه صنعتی را به شکل بهینه و با توانی قابل تامل تقویت کند. در دنیای امروز توسعه پایدار و یا توسعه پایا رکن اصلی اندیشه ورزی برای دستیابی به توسعه برتر است. در مدار این مفهوم بهتر میتوان موقعیت صنعت پوشاک را درک کرد. توسعه پایدار در زبانی ساده میخواهد با حفظ منابع حیاتی و نگه داری از منابع طبیعی، دنیا را به محلی امن برای انسان و زیست انسانی تبدیل کند.در روزگار ما دیگر محیط زیست یک کالای فانتزی، لوکس و یا تزیینی برای سخنوریهای روشنفکری نیست. این را ما ایرانیها که از جنوب تا شمال درگیر ناملایمات محیط زیستی هستیم، به خوبی درک میکنیم و میدانیم که محیط زیست به نیازی برای زنده ماندن، ساختن و حرکت تبدیل شده است. در این قاب، صنعت معنایی تازه مییابد. مخصوصا در جایی که بستههای زیست محیطی به مشکلات و دغدغههای بزرگی آلوده شده اند. صنعت در توسعه پایدار مولفهای است که پایایی را برای انسان به ارمغان میآورد و این پایایی بدون ارج نهادن به کرامت محیط زیست امکان پذیر نیست. برای همین اندیشمندان در دنیای ما میگویند که صنعت پوشاک به عنوان صنعتی پاک و برازنده در ایجاد تشخص اجتماعی، صنعتی برای فردا و متعهد به دغدغههای توسعه پایدار است.
کوچکترین اقدام برای هموار کردن مسیر بالندگی بر حسب محاسبات رسمی میتواند به فوریت این ۵۰۰ هزار شغل را در صنعت پوشاک به بیش از یک میلیون شغل تبدیل کند. اما این اتفاق رخ نمیدهد، چون مسیر هنوز برای این تحول سنگلاخ است. ما درواقع بازار پوشاک و توان ملی خود را برای ایجاد یک صنعت ملی، اشتغال مولد و صنعتی درآمدزا، در اختیار بیگانگان قرار داده ایم. دشمن هیچ جا به این راحتی نمیتوانست امکان و موقعیتی ملی را از آن خود کند. باید این واقعیتها را دانست و به این اندیشه کرد که حالا دیگر زمان آن رسیده است تا این سور و این میهمانی بزرگ برای کشورهای دیگر به پایان برسد. ما بدون تعارف امروز برای گریز از بحرانهای دهشتناک نیاز به صنایعی نظیر پوشاک داریم؛ صنایعی که در آن تولید کنندگان کار بلد به صف ایستاده اند و منتظرند تا تنها یک روزنه حمایت و همراهی گشوده شود تا بتوانند همه سنگرهای موجود را از وارداتی ها، قاچاقیها و کالاهای مربوط به کشورهای بیگانه پس بگیرند. اما آیا این مسیر باز میشود و یا امیدی حداقلی برای گشوده شدن مسیر بالندگی به چشم میخورد؟
چهار: گاهی نحوه سیاستگذاریها و برخوردهای اداری با صنعت پوشاک در زمان حاضر این شک را ایجاد میکند که هنوز برنامه ریزان اقتصاد آن طور که باید نیاز به صنعت و تولید و صنایعی نظیر صنعت پوشاک را درک نکرده اند. همانطور که در سیکل کوتاه مطلب فوق به آن اشاره شد، این فقدان درک تا دیروز میتوانست هزینههای بزرگی را تحمیل کند، اما اکنون اقتصاد ایران در جایی ایستاده است که فقدان فهم و پایش نیازهای اساسی برای پیشرفت، خطرهایی به مراتب بزرگتر را در سایه اقتصاد ایرانی قرار داده است.
لینک کوتاه خبر:
https://pooshanik.ir/?p=10261
پوشانیک
- پربازدیدترین ها
- داغ ترین ها