کلاه یک بار مصرف، روپوش، ماسک، لباس ضد عفونی اتاق عمل، روکش کفش، پرده، لفافه و بسته بندی، اسفنج، پانسمان و دستمال مرطوب، ملافه، گان کنترل آلودگی، روپوش معاینه، کت های آزمایشگاهی، روپوش های ایزوله، تزریق زیر جلدی دارو، کفن، زیرانداز، بسته های اتاق عمل، بسته های حرارتی، استر کیسه های استومی، نوار چسب های ثابت کننده، تشک های اتاقک نگهداری نوزادان نارس، پوشش های گندزدایی، مراقبت از زخم، بسته های سرما / گرما، تحویل دارو دری لاید، اسپان لاس، ملت بلون، اسپان باند
مراقبت های شخصی دستمال مرطوب
دستمال مرطوب کودک، دستمال مرطوب صورت، دستمال مرطوب تمیز کننده، دستمال مرطوب سر و بدن، دستمال مرطوب توالت، دستمال مرطوب بهداشتی شخصی، دستمال های بهداشتی زنانه، دستمال مرطوب ضد باکتری، دستمال مرطوب دارویی ایرلاید، اسپان لاس، ویت لاید
کاربرد پارچه های بی بافت در پوشاک و مد
پارچه های Miratec که توسط شرکت Polymer Group International تولید شده اند، پارچه هایی با بافت هیدروتانگل (hydroentangle) هستند که در تولید لباس های بادوام مورد استفاده قرار می گیرند. شرکت دوپونت (DuPont) پارچه الیفن اسپان باند به نام TyvekR را تولید کرده که یک لباس محافظتی سبک است و توانسته موفقیت تجاری زیادی کسب کند. هر چند کاپشن های مبتنی بر TyvekR نیز به بازار عرضه شده اند، اما زیاد مورد توجه قرار نگرفته اند. مثال جالب دیگری در این زمینه پارچه بی بافت EvolonR است که توسط شرکت Freudenberg به بازار عرضه شده است. پارچه EvolonR از الیاف دو جزئی تقسیم پذیر تشکیل شده که در خلال عملیات hydroentanglement شکافته می شوند؛ در نتیجه یک پارچه میکروفیلامنتی تشکیل می شود که ادعا می گردد همانند یک پارچه سنتی قابل فرآوری است. یک نمونه جالب دیگر در این زمینه پارچه Spray-onc است که به وسیله شرکت Fabrican به بازار عرضه گردیده است؛ در ساخت این پارچه نوعی سوسپانسیون مایع به کار می رود که با استفاده از یک تفنگ افشانه ای یا محفظه آئروسل پاشیده می شود که منجر به تولید سریع پارچه های بی بافت می گردد. اگر چه منسوجات بی بافت تا حدی توانسته اند در موارد محدود در حوزه پوشاک به موفقیت تجاری دست یابند، اما بیشتر آنها پاسخگوی ویژگی های مورد نیاز اقلام با دوام هستند. مواردی مثل افتادگی پارچه، لمس آن، خاصیت بازیابی کشسان و مقاومت در برابر سایش جزء ویژگی های بسیار مهمی هستند که منسوجات بی بافت با دارا بودن آنها می توانند به حوزه اصلی تولید پوشاک بپیوندند. فناوری های تولید منسوجات بی بافت پیشرفت چشمگیری کرده اند و پارچه هایی با خواص مناسب برای استفاده در تولید پوشاک در حال تولید هستند. به عنوان مثال پارچه های هیدروتانگل نسبت به سایر پارچه های بی بافت از خاصیت افتادگی بهتری برخوردار هستند، زیرا مکانیسم های گره خوردگی و به هم تابیدگی در حین عملیات هیدروتانگلینگ (hydroentangling) ظاهراً شبیه پیچ و تاب نخ هاست. علاوه بر این، استفاده از روش های پسافرآوری به ویژه روش های رنگرزی، پرداخت کاری و پیوندی، کلید توسعه منسوجات بی بافت برای استفاده از آنها در لباس های بادوام هستند. پارچه های بافته شده و بافتنی به صورت گسترده ای در پوشاک و مد مورد استفاده قرار می گیرند. پارچه های بی بافت بیشتر در بخش یک بار مصرف به کا برده می شوند و بیشتر به عنوان جزئی از اقلام بادوام استفاده می شوند که از جمله آنها می توان به استر، لباس های محافظ، استر کفش و چرم مصنوعی اشاره کرد. اگر بخواهیم گریزی به تاریخچه لباس های یکبار مصرف بزنیم، باید بگوییم شرکت اسکات پیپر (Scott Paper) برای اولین بار در سال ۱۹۶۶ لباس های کاغذی را معرفی کرد و در کمتر از یک سال توانست بیش از نیم میلیون عدد از آنها را بفروشد. در واقع این لباس ها بخشی از یک کارزار تبلیغاتی محسوب می شدند و با نخ محکم شده بودند. بعد از آن بود که شرکت های دیگری نیز چنین محصولات کاغذی مثل لباس شب، روپوش لباس عروسی، روپوش های ضد آب، بیکینی و لباس های یک دست کاغذی را به بازار عرضه کردند. برخی از نمونه های موفق تجاری در اینجا ذکر شده اند.
کاربرد پارچه های بی بافت در منسوجات فنی
استفاده از پارچه های بی بافت در منسوجات فنی چیز جدیدی نیست. امروزه پارچه های بی بافت به طور گسترده ای در بسیاری از بخش های صنعتی مورد استفاده قرار می گیرند و نقش مهمی در کاربرد آنها در منسوجات فنی در سراسر جهان دارند. از مزایای منسوجات بی بافت برای کاربردهای فنی می توان به مقاومت پارچه های بی بافت در برابر پارگی، خاک، مواد شیمیایی، سوراخ شدن، قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش، کپک، پوسیدگی، شرایط انجماد / ذوب، استحکام عالی، قابلیت تنفس و ویژگی های حفاظتی اشاره کرد؛ ضمناً جذابیت الیاف این پارچه ها و شکل ظاهری ساختارشان که با هزینه نسبتاً کمی می توان آنها را در کشش های سطحی مختلفی تولید کرد، آنها را به کاندیدایی مناسب برای کاربردهای فنی تبدیل می کند.
از پارچه های بی بافت به طور گسترده ای برای تولید منسوجات فنی در بخش های زیر استفاده می شود:
Agrotech: کشاورزی، کشت آبی، باغداری و جنگلداری.
Buildtech: ساختمان و ساخت و ساز.
Clothtech: اجزای فنی کفش و لباس.
Geotech: ژئوتکستایل و مهندسی عمران.
Hometech: اجزای فنی مبلمان، منسوجات خانگی و کفپوش.
Indutech: تصفیه، انتقال، تمیزکاری و سایر مصارف صنعتی.
Medtech: بهداشت و پزشکی.
Mobiltech: اتومبیل، حمل و نقل، راه آهن و هوافضا.
Oekotech: حفاظت از محیط زیست.
Packtech: بسته بندی.
Protech: حفاظت شخصی و متعلقات.
Sporttech: ورزش و سرگرمی.